Rijssense Psalmen

1.
Ik roope – woch toch neet te lange,
o HEARE, luster noar min skreewn.
Iej zeent toch noojt vear vot ebleewn
as ik Oe zeuke, meu en bange?

2.
Ik kom tot Oe, weas miej geneareg,
tot Oe heff ik minn beajde haan’
as offers dee s oawns vuur Oe braann,
as roekgeràj vuur Oe, minn HEARE!

3.
Smangs zin ik met minn moond te vlugge.
Bewoar miej vuur dit kwoad en doo
de duurn van minne lipn toch too
en nem min wùere wier terugge.

4.
Bewoar min hatte, minn gedachte
en laot miej toch geduureg zwiengn,
gin zinne in et slàchte kriengn,
noojt làkker àtn met t vaals geslachte.

5.
Dan veul ik leewer nog de slaage
van leu dee rech in God geleuwt,
want dàt is ùllie op min heuwd
en doarvuur buug ik alle daage.

6.
As rechters, hatte as de steender,
niks aans as slimme dinge doot –
minn wùere bliewt zachte en good,
ook maakt et min gebed neet meender.

7.
Min leawn is lùs eskuurd, an skoarven,
ne plooge duur de zwatte groond,
de butte ‘brùkn en t hatte blood,
noch eawn en dan, joa dan mu-k stoarven…

8.
Mer zeent Iej, HEARE, dan te hooge?
Ik skuule biej Oe in de nood.
O red miej van de bange dood,
op Oe alleeneg hool ik t ooge.

9.
De viejaann zet vuur miej ne klemme,
zee jaangt op miej, zee, met z’n alln.
Zee zùet in eengne strikke valln!
en ik zin vriej – ik volg Oew stemme!

Volgt nog

Het was mede vanwege de mooie, meditatieve, melodie, dat ik besloot deze psalm te berijmen. Voor de berijming van het 6e couplet heb ik diverse vertalingen naast elkaar moeten leggen, aangezien deze tekst vertaaltechnisch nogal gecompliceerd is. Het gaat om het eind van vers 5, en vers 6 in de onberijmde psalm. Ik heb een keuze moeten maken, maar laat me graag corrigeren als ik er naast blijk te zitten.

Met name het 7e couplet is aangrijpend. Volgens de Herziene Statenvertaling: “Onze beenderen liggen verstrooid bij de mond van het graf, alsof iemand op de grond (iets) gekloofd en gespleten had…” De Naardense Bijbel zegt het bijna nog indringender: “Gelijk men ploegt en klooft in de aarde, liggen onze botten verstrooid voor de mond van de hel…” Het valt steeds weer op hoe in de psalmen gebruik wordt gemaakt van sterke, heftige, aangrijpende beelden. Bij deze tekst moet ik denken aan mensen die zwaar door het leven getekend zijn “… ne plooge duur de zwatte groond…”