1.
Good of ’n meanske – den in n biestern waandelt –
as God vegef, geneareg met um haandelt;
wonear de HEARE Zelf as met een kleed
alns toodekt en van zeunde neet mer weet.
In zinnen gees is gin bedreegerieje.
Toew ik nog zweeg wùr t leawn ne weustenieje.
Ik skreewn et oet, ik kwienn tot op het bot.
Oew haane drok miej daale en vear vot.
2.
Want dag en nach zag Iej van oet de huegte
woer duur min zwieng min lief vegung van druegte.
Minn zeunde en woer t met miej is esteald
vebùrg ik neet, k hebb’ t ealke Oe veteald.
Iej maakn miej vriej van al et bange zuchen.
Loat vromme leu doarumme tot Oe vluchen
non dàt nog kan; et waater tot de dood
zal ze neet raakn, Iej redt ùer oet de nood.
3.
Iej zeent minn Plaase woer ik oet mag rùssen,
Iej zùet miej oet de noareghaejd velùssen.
Van alle kaantn heur ik et blieje léed;
Iej maakt miej vriej van zeunde en vedreet.
Ik zal oe oonderrichen en oe wiezen
nen rechen weg den good is umm te kiezen;
ik geew oe road te waandeln in Gods lech,
min ooge zal oe volgen op oewn weg.
4.
Mer weas neet as een peard dàt eengwies staejgert;
nen dommen eezel den doewnùereg waejgert.
Ùer gruetse kùppe munn tot t woark in t veald
in t rechte spoer edwungn met stoark geweald.
De slàchte leu goat oonder in ùer skaande.
Wee God vetrouwt is vaejleg in Zinn haane.
Rechveardeg volk, weas bliej, want God is good,
zingt t vuur de HEARE oet met hatt’ en moond.