1.
Maakt oe neet helleg op et vaals geslachte,
op t volk dàt gearne kromme weage geet.
Zee goat vuurbiej, vuurbiej as ne gedachte,
as huej en grùs dàt votweejt op de weend,
as t friske greun, dàt eers nog tear en zachte,
vedruengt op t veald en voort neet mear besteet.
2.
Vetrouw met heel oew hatte op de HEARE,
en doot wat good is, ieder op zinn stea
en geewt met vùlle wille Um de eare.
Hee zorgt vuur oe, Hee gef oe stille vrea.
Goat dan oewn weg met Um, Hee is geneareg,
vetrouw op Um en Hee zal met oe wean!
3.
Zoo healder as de zunne smiddaangns skittert,
zoo healder zal de HEARE Zelf oew rech
doon skienn op oewen weg. Wocht dan mer stille,
joa wocht op Um en waandelt in Zinn lech.
Weast mer neet helleg as oewn viejaand bitter
alleeneg mer an slimme dinge dech.
4.
Loat toch oew leawn duur t kwoade neet bedoarven;
doot vot wat helleg en onhaejleg heet.
Maakt gin veskel, de slàchte leu zuet stoarven;
God strafft ze zoo dà-j niks wierumme veent.
Wee op Um wocht zal heel de weald voort oarven.
Nog eawn en t goddelooze volk vegeet.
5.
God leg de weald alleeneg in de haane
van leu dee good doot, zachte van gemood.
De goddeloozen knàejstert met de taane;
zee skeelt Gods Volk en zeukt onskueldeg blood.
God lacht tr umme, want de dag van skaande
kuemp kùrter biej en breg ùer waejneg goods…
6.
De goddeloozen doot niks aans as bloazen.
Zee spannt de boagels, hebt et zweard etrùkn
umm helleg teengn de oarme leu te roazen,
zee hadn Gods volk zoowat duur t hatt’ estùkn.
Zee valt tamee in t eengne zweard, dee dwoazen;
God hef ùer boagels kàts duurmiln ebrùkn.
7.
t Is bàtter, wee met waejneg geeld toch gearne
aajt ealke is, oprech zin brood vedeent,
dan vùlle gaddern, mer toch noojt tevreane.
Want goold en geeld maakt goddeloozen bleend;
God bràk ùer aorme, zoo komt zee an n eane,
mer Hee bewoart wee waandelt as Zin Keend!
8.
Noojt geet Gods volk op n trad met lùege maage;
in tied van hongr veent ze aaltied brood.
Mer slàchte leu vedwient, zee kriengt de slaage;
de HEARE weejt ze vot as rook, en voort
zeent ze as bloomn op t veald dee waejneg daage
wal efkes blùejt – mer doarnoa goat ze dood…
9.
De slàchte leu leent geeld, mer kùent niks missen;
van alle skoold zu-j niks wierumme zeen.
In wee oprech is zu-j oe noojt vegissen;
zee nemmt neet, mer zee geewt umm God te deenn.
Mer wee God vleukt, wort vot emeejd, joa wisse,
iej zùet ze noojt en noarns wierumme veenn.
10.
Hee zal nen keal den vaste op de beene
aajt waandelt op Zinn weg allees t gebod
rech op de veute hooln; Hee zal gineene
loatn lign den stroekelt op de weg – hee wort
duur Um wier daale zet met stoarke kneene
en biej de haane vast’ ehùeln duur God.
11.
k Was joonk, k was oold, mer aaltied, vroo en laate,
hef God oprechte leu op haan’ edreangn.
Noojt hoown de wichter skoojn umm brood en waater,
zee hadn genog en warn noarns umm veleang.
Wee gearne gef en oetleent zoonder slaatern
is vuur zinn wichter laater nog ne zeang.
12.
Woart oe vuur dwàln, dàt gef alleeneg heender;
wee good dut mag in vrea de weald bebouwn.
Van rechte weage wort ginn meanske meender,
want God bewoart wee op Zinn Naam vetrouwt,
mer Hee dut vot de goddelooze keender
van t slàchte volk; Hee zal ze daale houwn.
13.
Rechveardegen zùet disse weald bewaandeln,
vuur aajt mangt zee zik in Gods haane legn.
Zee zùet ook in ùer spràkn aajt ealke haandeln
en met de tonge wieze dinge zegn.
Ook an Gods wet wilt zee gin woord veraandern,
zee stroekelt neet, God zal ze t’rechte brengn.
14.
Nen goddeloozen loert en steet te lachen
as hee dr an mut deankn umm oonderweg
de ealke leu, as t kon, voort of te slachen.
Mer God de HEARE weet wal wat hee dech.
Oonskueldegen, benùwd en klean van krachen,
wort vriej esprùkn, de HEARE dut ze rech.
15.
Woch op de HEARE, Hee zal oe wal wiezen
et rechte spoer, umm in Zinn weg te goan.
Iej zùet Zinn Naam op hooge plaasen priezen,
op disse weald met baejde vuete stoan.
Mer goddelooze leu hebt niks te kiezen,
want kiek, zee wort duur God vear vot edoan.
16.
Ik keann nen slàchen keal, ne gruetse nàkke,
met lief en leawn an disse weald ebuenn.
Hee veuln zikzelf nen boom met hooge tàkke,
met riepe vruchen en de blaann aajt greun.
En non – hee s umm evùln. Met lùege zàkke
is e vetrùkn en noarns wierumm’ eveunn.
17.
Deank an den keal den aajt oprech en neareg,
waandelt met God, op t leste van zin leawn
in stille vrea mag stoarven in de HEARE.
t Geluk van goddeloozen doert mer eawn.
God snit ze of en zoonder naam of eare
wort zee tamee in duusterniss’ begreawn.
18.
De HEARE lustert noar et bange koarmen
van alle leu dee klean en zoonder krach
Um neareg zeukt – en Hee zal Zik oontfoarmen,
Hee maakt ze vriej oet dood en duustre mach.
Toew vluchen zee de HEARE in de oarme,
ze zochen Um, Hee hef ze Thoes ebrach.