1.
k Zal neareg zeukn nen rechen weg te veenn,
dà-k noojt ne tonge oet zal stàkn
en op minn moond nen muulkorf vaste beenn.
Ik woare miej um kwoad te spràkn
zoolange as de viejaand neet wil wiekn
umm miej strabaant in d oongn te kiekn.
2.
Ik wùr kàts stom en stille in min zwieng
en kon toew tot min groot vedreet
gin éen good woord oawer minn lippn mear krieng,
zoodàt t met miej al slimmer geet
en t heete wort in t lief, min hatte blood
en braand as vuer in min gemood.
3.
Toew kùm minn tonge lùs en hef esprùkn:
Wo lange, HEARE, doert min leawn,
wo vùlle daage vuur t wort of ebrùkn?
Nen haandbreed, ach, et is mer eawn.
Wat is min leawn vuur Oe, et is nen zoch,
wat is et meanske aans as loch?
4.
Et meanske is nen skaa den kuemp en geet,
al gaddert hee alns wat hee kan;
t is niks as kaf dàt votweejt op de weend,
et geet vuurbiej, wat hef e dan?
Ik woche op de HEARE Den alns hef
en miej vuur eeweg hoppe gef.
5.
Velùs miej toch van t slàchte wat ik doo
en loat de dwoazen neet begoan.
Ik zwiege stom, minn moond hool ik stief too,
want Iej alleeneg hebt t edoan.
De ploage van Oew’ haane dut zoo zear.
Nem den toch vot, ik kan neet mear.
6.
God straft de zuende van et meanskenkeend.
Zinn skoonhaejd is zoo as een kleed
woerin et ongedeerte zik beveent;
t vegeet, t wort kàts verinneweerd.
wat is tr van et meanske oawerbleewn?
O HEARE, luster noar min skreewn.
7.
Hoolt Oe neet doof, ik roope oonder troann.
Ik zin nen zwoarver biej Oe thoes,
nen vrùmn, toch magg’ ik an Oew’ poorte stoan
zoo’s all minn vaaders in Oew Hoes.
Skaej oet met kiekn en guen miej nog wat vrea
vuurdàt ik oet de tied zal wean.