Rijssense Psalmen

1.
O HEARE, k kan neet zoon-der
Oewzelf, ik goa ten oonder,
weas toch neet helleg mear.
k Zitt deepe in de putte
met doodsskrik in de butte.
Wolange? Tot wonear?

2.
Minn zeele keert zik um-me,
kom HEARE toch wierumme
en redt miej oet de nood.
Iej geewt miej nieje wille.
Et graf is stom en stille;
wee pris Oe in de dood?

3.
Ik zin zo meu van t zu-chn
woer zol ik hen kùnn vluchen?
Ik gùlle t berre nat.
Minn troan geewt vùlle heender,
de oongn wort miej slim meender,
de viejaand maakt miej zwat.

4.
Goa vot van miej, iej slà-chn
dee in minn nàkke hàggen.
God hef min gùln venùmn.
De HEARE huert min koarmen
en neamp miej in Zinn oarme,
Hee is tot miej ekùmn.

5.
De viejaand mut met skaan-de
vluchen vuur Zinne haane.
Beskaamd tot op et bot
goat zee met kniknde kneene,
de skrik in ùere beene,
ten oonder en vear vot.

Het kostte me aanvankelijk moeite om goed in het ritme van deze psalm te komen, met name vanwege het “loopje” aan het eind van iedere eerste regel (zoo- hoo- hoonder). Niet ieder (rijm)woord leent zich hiervoor.

Eén van de mooiste regels – wat mij betreft – is “Ik gùlle t berre nat” uit couplet 3. “Gùln” is Rijssens voor “huilen”. Het is een heerlijk nuchtere en compacte omschrijving van de tekst “Heel de nacht maak ik mijn bed nat, doorweek ik mijn rustbank met mijn tranen” (HSV). Het herhaalt zich in couplet 4: “God hef min gùln venùmn”